Sztuka współczesna a nowoczesna, jaka jest różnica?

Nowoczesny…. współczesny … Dla większości osób te dwa słowa są niemalże wymiennie stosowane w rozmowach o aktualnych wydarzeniach lub modzie. Jednak w świecie sztuki znaczą zupełnie coś innego.

Ramy czasowe, w których można zamknąć te dwa prądy, są dosyć płynne i przenikają się. Modernizm, sztuka nowoczesna przypada na okres lat 60-tych XIX w. do późnych lat 50-tych XX w. Z kolei sztukę tworzoną mniej więcej od końca II wojny światowej do lat obecnych uważa się za współczesną.

Poza ramami czasowymi istnieją dwie koncepcyjne i estetyczne różnice między tymi dwoma etapami sztuki.

Kluczowym rozróżnieniem sztuki nowoczesnej i współczesnej było odejście od piękna estetyki do koncepcji pracy (sztuka konceptualna i performance są tego dobrym przykładem). Końcowy kształt dzieła w sztuce współczesnej stawał się mniej istotny niż proces jej tworzenia, proces, który czasem wymagał udziału ze strony publiczności.

www.claude-monet.com | www.manet.org

Modernizm, sztuka nowoczesna

Ta sztuka była nazywana „nowoczesną”, ponieważ nie opierała się na tym, co było przed nią, ani na technikach nauczanych przez akademie sztuk pięknych.

Wielu historyków sztuki uważa Édouarda Maneta za pierwszego przedstawiciela sztuki nowoczesnej. Jego „Śniadanie na trawie” wywołało wielki skandal w 1863 r. Znalazł się na t.zw. Salonie Odrzuconych, gdyż nie został, jak wiele innych obrazów przyjęty na oficjalny salon i nie zyskał uznania publiczności, co zresztą bardzo bolało Maneta. Zrywał w swoim malarstwie z tradycją, bo nie próbował naśladować rzeczywistego świata, obraz był dla niego ważniejszy niż to, co przedstawiał. Kompozycja i przywrócenie roli koloru, stały się dla niego najważniejsze.  W tamtych czasach było to bardzo odważne posunięcie, szokujące publiczność i krytyków. Zainspirowało to jednak jego rówieśników (jego bezkompromisowość, w pewien sposób, otworzyła drogę impresjonistom) i kolejne kilka pokoleń artystów, z których każde, czy to w abstrakcyjnych dziełach czy figuratywnych, eksperymentowało, z coraz to nowymi mediami.

Sztuka nowoczesna obejmuje liczne kierunki, jak impresjonizm, ekspresjonizm, kubizm, futuryzm, sztuka abstrakcyjna, dadaizm i surrealizm.

Najsłynniejsi przedstawiciele tego nurtu to: Edouard Manet, Claude Monet, Paul Gauguin, Vincent van Gogh, Henri Matisse, Pablo Picasso, Piet Mondrian, Kazimierz Malewicz, Wassily Kandinsky, Francis Bacon i wielu innych.

Sztuka współczesna

Sztuka po II wojnie światowej weszła na nową drogę, ale jej korzenie tkwią w modernizmie. Mistrzowie tworzący sztukę nowego wieku, byli już powszechnie znani. Ich sztuka, kiedyś buntownicza i niezrozumiała, przestał być niezwykła i nowa.

Zaakceptowano sztukę, która niegdyś była zaskakująca i walczyła z tradycją. Jednocześnie w sztuce figuratywnej, metody i nowatorskie działania niektórych mistrzów modernistycznej awangardy jak Picasso, czy Matisse, współzawodniczyły z nowym językiem artystycznym Dubuffeta czy de Kooniga. Odradza się też styl abstrakcyjny, kontynuujący wielką tradycję okresu przedwojennego oraz action painting.  Z dadaizmu i surrealizmu z kolei, całymi garściami czerpali twórcy pop-artu. W opozycji do niego, z kolei stała sztuka konceptualna, dla której najważniejsza była idea stojąca za dziełem sztuki, a nie jego forma, czy proces twórczy.

W sztuce współczesnej zawsze była widoczna duża skłonność do eksperymentowania i poszukiwania nowatorskiego języka, odpowiadającego zmieniającej się rzeczywistości. Przykładem może być fotomontaż, collage, obiekt, później pojawia się environment, instalacja, happening, videoinstalacja, performance.

Wszelkie normy i ograniczenia zostały pomału zniesione. Wszystko zaczęło być i do dziś jest możliwe w malarstwie i rzeźbie. Tak naprawdę lata 70-te ubiegłego wieku wydają się być ostatnim bastionem łatwo klasyfikowanych ruchów artystycznych.

W sztuce współczesnej nie istnieje jeden cel lub punkt widzenia. Jest niejednorodna i niejednoznaczna w swej wymowie, tak jak złożony jest współczesny świata. Współcześnie można odnieść wrażenie, że praktycznie żadne ograniczenia estetyczne czy moralne w wypowiedzi artystycznej przestają istnieć.

Najsłynniejsi artyści to Andy Warhol, Jackson Pollock, Roy Lichtenstein, Victor Vasarely, Roy Lichtenstein, Yves Klein.

Od autora: jeżeli podoba Ci się to co czytasz, zapraszam do 'obserwacji’ mojej sztuki na www.instagram.com/anialuk.art

Sztuka współczesna – inspiracja kubizmem

„Kiedy Piet Mondrian chciał uciec od kubizmu, zwrócił się również do geometrii, ale uczynił to swoim głównym celem. Porównywał swoje kolory w siatkach, tworząc ekstremalną sytuację, z której nigdy nie wyszedł. Twierdził, że jego obraz unosi się „w płaszczyźnie”, że wszystko zostało skomponowane „przez relację i wzajemność”, że kolor istniał „tylko przez inny kolor, wymiar przez inny wymiar” i że miał „pozycję tylko w przeciwieństwie do innej pozycji”. To był mózg, który zakończył swoją twórczą podróż na granicy abstrakcji. Do tego stopnia, że ​​Dali okrutnie nazwał go „Niet Mondrian”.

Z pewnością nie jest tak samo z Anią Luk, której wiek wciąż daje jej miejsce do zmiany swojego świata.” Les Soirées de Paris. Wrzesień 2018