Kategoria: malarstwo Temat: kobieta Media: farby akrylowe, technika własna
Materiał: płótno Styl: nowoczesny, art deco, kubizm, abstrakcja, figuratywizm, minimalizm
Rozmiar: 120 wys. x 120 szer. x 2,5 [cm] Rok: 2024
Obraz Respite II
Respite II, to wyjątkowy obraz, namalowany na płótnie techniką własną z użyciem farb akrylowych łączący paletę barw ciepłych i zimnych. Praca ta została stworzona z mieszanki metalicznych i niemetalicznych farb akrylowych. Emocjonalna, elegancka i oryginalna kreacja utrzymana w dotychczasowym stylu artystki łączącym geometryczną abstrakcję z malarstwem figuratywnym, którego dopełnieniem jest nuta art deco. Jak powiedział kiedyś Jerzy Nowosielski, polski malarz, grafik i teolog, który również był źródłem mądrych i inspirujących myśli na temat sztuki i życia np.:
„Sztuka to nie tylko przedmioty, które malarz lub rzeźbiarz tworzy, ale przede wszystkim sposób myślenia i sposób bycia.”
Respite II, to efektownie dobrana kolorystyka i gra tonów tak, aby uzyskać obraz zmysłowy w odbiorze z zachowaniem eleganckiej i ciepłej formy. Przekaz ekspresyjny, tajemniczy, ale pozytywnie nastrajający.
Wykończenie
Ten wysokiej jakości obraz akrylowy namalowany został na płótnie lnianym o lekko widocznej teksturze, bez konieczności osadzania w ramę ozdobną, ponieważ krawędzie są lniane, nie pokryte żadnym kolorem. Gotowy do zawieszenia, z umieszczonym z tyłu mosiądzowanym uchwytem do mocowania.
Obraz Respite II został namalowany przez malarkę po Akademii Sztuk Pięknych – Ania Luk. Podpisany z przodu i z tyłu, z certyfikatem autentyczności, zabezpieczony werniksem w półmacie. Spersonalizowany hologram z tyłu płótna. Obraz ten doskonale pasuje do nowoczesnych wnętrz. Ukończony we wrześniu 2024.
Praca Respite II została namalowana z użyciem metalicznych i niemetalicznych farb akrylowych, co sprawia, że kolory są bardzo interesujące w zależności od tego, jak pada na nie światło, co przedstawia grafika poniżej:
Art deco
Termin „art deco” został stworzony w 1968 r. przez angielskiego historyka sztuki Bevisa Hilliera w nawiązaniu do odradzającego się zainteresowania art decoratif – charakterystycznego nurtu, który dominował w latach 1909-1939, kultywujacego luksus i bogactwo. Przejawiał się na wiele sposobów: w malarstwie, grafice, modzie, biżuterii, rzeźbie, tkaninach, projektowaniu wnętrz i architekturze. Nie reprezentował jednej estetyki, ale wiele koncepcji wzorniczych, które pojawiły się ok. 1909 r. w Paryżu i rozwijały w ciągu następnych trzydziestu lat.
To, co wyróżnia styl art deco to łączenie modernistycznych stylów z artystycznym wykończeniem i bogactwem użytych materiałów. Ponadto art deco to pastisz wielu różnych stylów, czasem sprzecznych, które łączy pragnienie nowoczesności. W sztukach pięknych język art deco, świetnie oddaje malarstwo Tamary Łempickiej.
Obrazy w stylu art deco charakteryzują się geometrycznymi kształtami, eleganckimi krojami i prostym wyrafinowaniem o czystym kroju, eleganckim, prostym linii i śmiałości. Sztuka z tego okresu odznaczała się monumentalną, symetryczną kompozycją (często uproszczoną) o wyraźnych konturach. Kolorystyka to przewaga jasnych, czasami jaskrawych kolorów. Artyści tworzący w tym stylu wrócili do tradycyjnych tematów – takich jak portrety, sceny rodzajowe (tematy z życia codziennego), martwa natura czy pejzaż. W tych obrazach w stylu art deco kobieca postać nie jest nieśmiałą, różowawą dziewczyną policzkową zagubioną w falbanach i wstążkach, ale odważną i silną postacią, która włada i kontroluje.
Przedmioty w stylu art deco często charakteryzują się prostymi kształtami, zwykle o uproszczonym wyglądzie. Zdobione są ornamentami geometrycznymi lub stylizowanymi na formy nawiązujące do kwiatów, zwierząt i promieni słonecznych.
Czołowi artyści art deco to:
polska malarka Tamara Łempicka (1898-1980), która spędziła większość życia we Francji i Stanach Zjednoczonych
francuski malarz, twórca plakatów reklamowych i projektant krojów pisma – Cassandre, pseudonim Adolphe Jean-Marie Mouron (1901-1968)
jeden z wielkich francuskich ilustratorów początku XX wieku – George Barbier (1882–1932)
urodzony w Niemczech amerykański artysta i grafik – F. Winold Reiss (1886-1953)
francuski malarz, rzeźbiarz, rytownik, ilustrator mody i dekorator wnętrz – Bernard Boutet de Monvel (1884-1949)
francuski projektant najbardziej znany z wykonywanej przez siebie biżuterii oraz dzieł tworzonych ze szkła – René Jules Lalique (1860-1945)
„Moje zainteresowanie fotografią, podobnie jak malarstwem, opiera się na podziwie dla możliwości ujęcia świata wizualnego z dokładnością nie dorównującą żadnemu innemu medium.” – Charles Sheeler
Kubizm
Kubizm to awangardowy ruch w sztuce z początku XX wieku, który zrewolucjonizował europejskie malarstwo i rzeźbę. Ponadto, niektórzy uważają, że jest to najbardziej wpływowy ruch sztuki XX wieku. Na uwagę zasługuje fakt, że charakteryzowało go poszukiwanie nowych zasad budowy przestrzennej dzieła, przez odrzucenie reguł perspektywy i geometryczne uproszczenie elementów kompozycji. Zamiast przedstawiania obiektu z jednego punktu widzenia, artysta przedstawia go z różnych perspektyw, tak, że widzimy go w szerszym kontekście.
Do najbardziej znanych malarzy związanych z ruchem kubizmu zalicza się najczęściej Georges Braque i Pablo Picasso.
„Żaden myślący malarz ostatnich pięćdziesięciu lat nie był w stanie pogodzić się ze swoją sztuką bez pogodzenia się z problemem kubizmu”. Darby Bannard
Realizm
Po pierwsze, realizm w sztuce jak sama nazwa wskazuje, jest to próba wiernego odzwierciedlenia rzeczywistości. Po drugie, był on powszechnie stosowany w sztuce w wielu okresach, również przez wielu artystów stosowany jest obecnie. W dużej mierze to kwestia techniki i praktyki oraz unikaniu stylizacji. Po trzecie, obrazy realistyczne to głównie sceny rodzajowe z życia prostych ludzi, namalowane przy pomocy uproszczonych środków wyrazu, o spokojnej palecie i kompozycji.
Wreszcie ruch Realizmu w sztuce malarstwa rozpoczął we Francji w 1850 roku. Malarze Realizmu odrzucili Romantyzm, który miał zdominować literaturę i sztukę zapoczątkowaną pod koniec XVIII wieku.
Najważniejsze postacie realizmu pochodziły z Francji – Gustave Courbet, Jean-François Millet, Honoré Daumier.
„O realistycznym malowaniu łatwiej jest debatować niż malować.” Igor Babailov
Sztuka abstrakcyjna
Abstrakcjonizm, to termin określający sztukę, która przedstawia nierealny świat oderwany od rzeczywistości. Sztuka abstrakcyjna jest autonomiczną, odrębną rzeczywistością, zbudowaną z układów linii, form, barw lub brył.Artyści stosują różne środki wyrazu, dzięki którym „coś przedstawiają”. Sztuka abstrakcyjna jest nazywana sztuką niefiguratywną. Jest to sztuka bardzo różnorodna, w której występują odrębne nurty.
Jej korzenie wynikały z potrzeby stworzenia nowego rodzaju sztuki, który obejmowałaby zmiany zachodzące w technologii, nauce i filozofii pod koniec 19 wieku. Wreszcie abstrakcja oznacza odejście od rzeczywistości w ujęciu obrazowania w sztuce i może to być one niewielkie, częściowe lub całkowite.
Prekursorami abstrakcjonizmu byli: Wassily Kandinsky, Edward Munch.
„Ktokolwiek myślał, że natychmiast natrafi na zamiennik z natychmiastowym działaniem, nie jest abstrakcyjnym malarzem.” Pierre Alechinsky
Sztuka współczesna
Jej początek umownie wyznacza rok 1945, czyli koniec II wojny światowej i tworzona do dnia dzisiejszego. Podłoże do sztuki współczesnej przygotowali dadaiści, którzy widzieli w artyście twórcę idei. W jej ramach narodziły się nowe tendencje w malarstwie takie jak: ekspresjonizm abstrakcyjny (w Europie- informel), action painting, color field painting, pop-art, op-art, malarstwo konceptualne, street art, malarstwo materii, kaligraficzne i inne.
Najsłynniejsi artyści to Andy Warhol, Jackson Pollock, Roy Lichtenstein, Francis Bacon , Victor Vasarely.
W sztuce współczesnej nie istnieje jeden cel lub punkt widzenia. Jest niejednorodna i niejednoznaczna w swej wymowie i założeniach, tak jak złożony jest współczesny świata. W sztuce współczesnej zawsze była widoczna duża skłonność do eksperymentowania i poszukiwania nowatorskiego języka, odpowiadającego zmieniającej się rzeczywistości. Przykładem może być fotomontaż, collage, manifest, obiekt, później pojawia się environment, instalacja, happening, videoinstalacja, performance. Współcześnie można odnieść wrażenie, że praktycznie żadne ograniczenia estetyczne czy moralne w wypowiedzi artystycznej przestają istnieć.
„Jedną z rzeczy, które mam pewność, że możemy zrobić, to wprowadzić emocje i wyzwania do życia ludzi. Chcemy, aby mogli przyjąć nieoczekiwane.” Zaha Hadid
Minimalizm
Minimalizm, sztuka minimalna to nurt w sztuce zapoczątkowany w latach 60-tych XX wieku. Twórcy minimalizmu dążyli do uproszczania sztuki. Operowano jedynie uproszczoną bryłą, podstawowymi kształtami (okrąg, trójkąt, prostokąt), gładkimi powierzchniami oraz wielkościami i skalą. Powstawały w ten sposób obrazy o prostych podziałach np. modułowych lub całkiem gładkie, obiekty-rzeźby jako proste bryły, lub zestawy brył, czasami budzące architektoniczne skojarzenia. Interpretacje tych dzieł nasuwają skojarzenia dotyczące: spokoju, kontemplacji, medytacji, bezruchu, ciszy. Do grona wybitnych artystów związanych z minimalizmem zalicza się m.in. Donald Judd, John McCracken Agnes Martin, Dan Flavin, a Robert Morris.
Malarstwo akrylowe
Technika malarska wykorzystująca farby akrylowe, które mają zbliżone parametry do farb olejnych. Obrazy malowane akrylami są tak samo trwałe jak malowane farbami olejnymi.
Najważniejszą praktyczną różnicą między farbami akrylowymi a farbami olejnymi jest czas schnięcia. Farby akrylowe są idealne dla malarzy używających ostrych i zdecydowanych ruchów pędzla. Mieszanie akryli jest trudniejsze niż mieszanie olejów właśnie dlatego, że akryle szybko zaczynają schnąć. Z olejami można mieszać kolory przez wiele dni, uzyskując różnorodne wariacje kolorystyczne, na które akryle nie dadzą wystarczającej ilości czasu. Ten powolny proces suszenia oleju może być postrzegany jako zaleta pewnych technik, ale z drugiej strony wydłuża to proces powstawiania obrazu.
Kolejną zaletą akrylu jest fakt, że w trakcie pracy można go zmywać wodą, nie trzeba używać rozpuszczalników do czyszczenia pędzli, natomiast po wyschnięciu warstwa farby jest wodoodporna i szybko można nakładać kolejne warstwy, zarówno kryjące, jak i laserunkowe. Farba akrylowa jest trwała, elastyczna, odporna na starzenie, nie żółknie, nie kruszeje.
Wszystkie te zalety przyczyniają się do coraz większej popularności tego medium malarskiego wśród współczesnych artystów.
Uwaga: Używanie zdjęć obrazów Ani Luk wymaga pisemnej zgody artysty.